Είναι η φτώχεια στην Ελλάδα συνέπεια μόνο της πανευρωπαϊκής κρίσης; Στο ζήτημα της Υγείας η φτώχεια των πολιτών βελτιώνεται ή επιδεινώνεται με το υπάρχον Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) και κυρίως με τον νέο νόμο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη;
Η ενεργειακή κρίση πράγματι είναι διεθνής και εισαγόμενη, αλλά η Ελλάδα είναι μία από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης, με τον μεγαλύτερο γενικό και ενεργειακό πληθωρισμό, όπως αποδεικνύουν οι ευρωπαϊκοί δείκτες. Το γεγονός αυτό οφείλεται προφανώς στις συγκεκριμένες πολιτικές της κυβέρνησης.
Η χώρα μας δεν ρύθμισε την ενεργειακή αγορά, ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, σε αντίθεση ακόμα και με άλλες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που εθνικοποίησαν επιχειρήσεις ενέργειας, δεν φορολόγησε τα υπερκέρδη των καρτέλ, επέτρεψε τις ανατιμήσεις. Με την πολιτική των επιδοτήσεων που ακολουθεί αφενός τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων επιβαρύνουν το Δημόσιο Ταμείο, αφετέρου επιστρέφουν και γιγαντώνουν τα καρτέλ και το μεγάλο κεφάλαιο. Επίσης, δεν μειώνει τους φόρους στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης.
Θα λέγαμε ότι με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα οι εργαζόμενοι στενάζουν. Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό (45%) των μισθωτών που λαμβάνουν τον βασικό μισθό και ακολουθεί η Ρουμανία με 10 μονάδες λιγότερες, ενώ έχει από τους μικρότερους μισθούς στην Ευρώπη.
Η Eurostat έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την πραγματικότητα: η χώρα μας είναι η τρίτη στην Ευρώπη με το 29% του πληθυσμού της να βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, μετά τη Ρουμανία (34,4%) και τη Βουλγαρία (32%).
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας υπήρξε για τους πολίτες και περισσότερο για τα φτωχά στρώματα το «αποκούμπι» και ο σωτήρας τους. Η γνωστή πλέον αποδιοργάνωσή του, αλλά κυρίως με την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα του που επέρχεται με τον νέο νόμο που πρόσφατα ψηφίστηκε, θα συνεχιστεί και θα επιδεινώσει τα μέγιστα την απρόσκοπτη προσέλευσή τους στα νοσοκομεία.
Οι γιατροί του ΕΣΥ θα έχουν δικαίωμα να έχουν ταυτόχρονα ιδιωτικό ιατρείο, ενώ οι ιδιώτες θα μπορούν να εργάζονται παράλληλα και στο νοσοκομείο. Στα «φιλέτα» των νοσοκομείων θα μπορούν να μπουν μεγάλες εταιρείες, ενώ οι ασφαλιστικές εταιρείες θα δουλέψουν με το αζημίωτο. Θα υπάρξουν ασθενείς διαφορετικών ταχυτήτων όπως στις ιδιωτικές κλινικές.
Οι γιατροί στα νοσοκομεία εν μέσω πλήρους ανταγωνισμού δεν θα βλέπουν ασθενείς αλλά πελάτες. Σε ένα ΕΣΥ, που οι κυβερνητικές πολιτικές το έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα της διάλυσης με δραματική μείωση των δαπανών για την Υγεία, οι ουρές των ραντεβού, κυρίως των επεμβάσεων, θα επιδεινωθούν σε μέγιστο βαθμό αφού θα υπάρχουν πλέον και οι πελάτες ασθενείς. Οι ανασφάλιστοι δε ασθενείς, που αγγίζουν πλέον το 27%, από 4% του πληθυσμού το 2009, ήδη στερούνται τη δυνατότητα συνταγογράφησης στον ιδιωτικό τομέα και θα επιβαρύνουν περαιτέρω το ήδη επιβαρυμένο ΕΣΥ.
Παύει ουσιαστικά η ισότιμη και δωρεάν περίθαλψη που ήταν η βασική ιδέα του ΕΣΥ. Αντί το σύστημα να βελτιωθεί και να ενισχυθεί, διαλύεται. Η Πολιτεία παύει πλέον να εγγυάται την υγεία και τη ζωή των πολιτών.
Αυτό μάλιστα συμβαίνει όταν το πρόταγμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) είναι η καθολικότητα, η ισότητα και η αποτελεσματικότητα στη φροντίδα υγείας παγκόσμια μέσα από την ενδυνάμωση των δημόσιων δομών Υγείας.
Ο νεοφιλελευθερισμός όμως όταν ακολουθείται αυστηρά, όπως γίνεται από την ελληνική κυβέρνηση, είναι ένα ιδεοληπτικό και αδιέξοδο σύστημα. Δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά τις ανάγκες των μεγάλων συμφερόντων.
Ο Δημήτρης Σωφρονάς είναι ιατρός δερματολόγος-αφροδισιολόγος και εκλέκτορας στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο
