Ο Ρ.Τ.Ερντογάν νικητής της πρόσφατης διπλής κάλπης που ολοκληρώθηκε στις 28/5/2023 προκαλεί και μετεκλογικά κλυδωνισμούς στην Αντιπολίτευση, ενώ οι δυτικοί εταίροι με κομμένη την ανάσα παρακολουθούν τις αριστοτεχνικά επιδέξιες γεωπολιτικές ακροβασίες του, καθώς σταδιακά στρέφεται προς τη νέα, αναδυόμενη, πανίσχυρη δύναμη των BRICS.
Η «Εποχή» συνομίλησε με την γιατρό Δρ. Αρζού Σερκέζογλου1, πρώην Γενική Γραμματέα και πλέον Πρόεδρο της DISK, της Συνομοσπονδίας των Προοδευτικών Συνδικάτων της Τουρκίας, έχοντας γνώση της πολύτιμης ιστορικής διαδρομής της2 . Μετά τις εκλογές η DISK δίνει τη μεγάλη μάχη για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού στην Τουρκία, έχοντας ως ταυτοτικό, κύριο χαρακτηριστικό της στρατηγικής της τον μάχιμο συνδικαλισμό και ως κεντρικό σύνθημα τη ρήση «δεν υπάρχει ταυτότητα χωρίς μνήμη»3. Από την ίδρυση της έως σήμερα ανυποχώρητα δίνει τις μεγάλες μάχες για τα δίκαια της εργατικής τάξης.
Η εφημερίδα θέλει δημόσια να ευχαριστήσει την Εσρά Μουνγκάν, μια πολύ σημαντική προσωπικότητα της τουρκικής Αριστεράς και της Ακαδημαϊκής Κοινότητας, για την πολύτιμη μεσολάβηση της για την πραγμάτωση αυτής της συνέντευξης.
1) Πως αποτιμάτε τις εξελίξεις στη χώρα σας με την ολοκλήρωση των κοινοβουλευτικών και προεδρικών εκλογών; Ποια ήταν η θέση της DISK πριν τη διεξαγωγή τους;
Αφήσαμε πίσω μας μια εκλογική διαδικασία όπου κατά τη διάρκεια της ασκήθηκε κάθε δυνατότητα από τους κρατικούς μηχανισμούς, υπό τη σκιά της λογοκρισίας, απαγορεύσεων και κατάφωρων αδικιών.
Ταυτόχρονα το 50%, σχεδόν, του πληθυσμού που ζει στην Τουρκία, ειδικότερα στις μεγάλες πόλεις όπου διαπιστώνεται μεγάλη συγκέντρωση της εργατικής τάξης, με την ψήφο του είπε όχι στο καθεστώς διακυβέρνησης ενός ανδρός ο οποίος με τις αντεργατικές πολιτικές που εφάρμοσε, υπήρξαν οδυνηρές συνέπειες: η επιβίωση του να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, να διογκωθούν οι άδικες πρακτικές της εργοδοσίας και να στερηθεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του.
Όλος αυτός ο κόσμος με την ψήφο του απαίτησε να υπάρξει δημοκρατική αλλαγή. Δυστυχώς, όμως, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν συνέβαλε προς αυτόν το στόχο.
Κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας απευθυνόμενοι στα μέλη μας, στην εργατική τάξη και στην κοινή γνώμη προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τους κινδύνους που απορρέουν από τη συνέχιση του υφιστάμενου καθεστώτος για το λαό και τη χώρα. Περιγράψαμε τις καταστροφικές συνέπειες που θα υπάρξουν για το λαό μας, όσο η χώρα απομακρύνεται από τους δημοκρατικούς κανόνες διακυβέρνησης, έχοντας επανειλημμένα δηλώσει ότι «η δημοκρατία είναι το ψωμί των εργατών» και ότι θα έρθουμε αντιμέτωποι με αυτές τις επιπτώσεις αμέσως μετά τις εκλογές. Όλα τα προβλήματα που είχαν κρυφτεί, ειδικότερα στην οικονομία, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να λυθούν από αυτήν την κυβέρνηση. Εφόσον ότι λένε γίνεται πράξη, εμείς συνειδητοποιούμε ότι σωρευτικά όλες οι εσφαλμένες πολιτικές και αποφάσεις νομοτελειακά θα τις επωμιστούν οι εργαζόμενοι, οι ημερομίσθιοι εργάτες, οι συνταξιούχοι και όλοι οι πολίτες που οι απολαβές τους εντάσσονται σε χαμηλή μισθολογική κλίμακα.
Και εδώ να τονίσουμε ότι σε αυτήν την κατηγορία υπάγεται ο μισός, σχεδόν, πληθυσμός της Τουρκίας. Είναι προφανές ότι την ερχόμενη περίοδο οι ιστορικές εμπειρίες θα είναι ο οδηγός μας. Η DISK πιστεύει ότι το διακύβευμα των εκλογών του 2023 δεν αφορούσε μόνο ποιος Πρόεδρος θα κυβερνούσε τη χώρα μας αλλά καταδείκνυε, ενώπιον της λαϊκής ετυμηγορίας στην κάλπη, ότι το αυταρχικό, προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης το οποίο πλήττει τους εργαζόμενους, τους θεσμούς της δικαιοσύνης, την δημοκρατία και διοικεί τη χώρα με αντίστοιχο τρόπο όπως μία εταιρεία, θα έπρεπε να αλλάξει.
Νομιμοποιούμενοι από την ιστορική μας διαδρομή, δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε αποφασιστικά τους αγώνες μας, γνωρίζοντας ότι πάντα ήμασταν ειλικρινείς με την εργατική τάξη, χωρίς ποτέ να υποκύψουμε σε κάθε είδους μεθοδεύσεις και άσκηση πίεσης. Απευθυνόμενοι στον εργατικό κόσμο θα προτάξουμε την ενότητα, τον αγώνα και την επίδειξη αλληλεγγύης, για να μην πληγεί από τα οικονομικά ερείπια που δημιουργήθηκαν από αυτό το σύστημα. Είναι σίγουρο ότι θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την «ενότητα των εργατών». Η δράση μας θα αποτελέσει το αντίδοτο στις κυβερνητικές αντιλήψεις που δημιουργούν μια κοινωνία βαθιά διχασμένη και πολωμένη.
Αντιλαμβανόμαστε ότι καλούμαστε να επιφορτιστούμε ένα ακόμα πιο βαρύ φορτίο στους ώμους μας. Η DISK από την ίδρυση της αγωνίζεται με αποφασιστικότητα για τα εργατικά δίκαια, την προάσπιση της δημοκρατίας και το κράτος δικαίου, για την εξάλειψη κάθε αδικίας στις μισθολογικές απολαβές και ειδικότερα δίνει τη μεγάλη μάχη ενάντια στον πληθωρισμό και στο υψηλό κόστος ζωής. Επιπρόσθετα στοχεύει να εξαλείψει την έμφυλη ανισότητα και όλες τις μορφές διακρίσεων. Είμαστε αποφασισμένοι να πολεμήσουμε την ανεργία, την πείνα και τη μιζέρια που υφίστανται 10 εκ. πολίτες, όπως επίσης και μισθούς εργαζομένων, σχεδόν, στο όριο της πείνας.
2) Πως σχολιάζετε τις νέες εξαγγελίες του Υπουργού Οικονομικών Μ.Σιμσέκ;
Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος είναι ο υπουργός Οικονομικών αλλά ποιες θα είναι οι πολιτικές που θα εφαρμόσει. Δυστυχώς, οι πρώτες εντυπώσεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία δεν θα αποκλίνει από το ήδη γνωστό μείγμα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζει. Θεωρούμε ότι οι βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης θα παραμείνουν αναλλοίωτες. Δεν υπάρχουν στις κυβερνητικές εξαγγελίες θετικές δηλώσεις για τη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων και την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων στο άδικο σύστημα φορολόγησης.
Στη χώρα μας η κατανομή εισοδήματος επιδεινώνεται ταχύτατα σε βάρος της εργατικής τάξης και ενώ δεν έχει εξαγγελθεί κανένα πρόγραμμα για την οικονομική ανακούφιση των χαμηλά αμειβόμενων εργαζόμενων, είναι ορατός ο κίνδυνος υλοποίησης φορολογικών μεταρρυθμίσεων, που αποσκοπούν στη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης». Περαιτέρω υπάρχει ένα πολύ άδικο φορολογικό σύστημα, μέσω του οποίου οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι φορολογούνται με το ίδιο ποσοστό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η έμμεση φορολογία, όπου πλούσιοι και φτωχοί πληρώνουν ταυτόχρονα τους ίδιους φόρους στα προϊόντα/υπηρεσίες, αποτελεί την κύρια πηγή φορολογικών εσόδων.
Οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια του έτους υφίστανται δραματική μείωση στο μισθό τους, λόγω των συντελεστών που ισχύουν στη φορολόγηση των εισοδημάτων. Επιπρόσθετα όταν ο πληθωρισμός είναι τόσο ψηλός, η αγοραστική δύναμη μειώνεται δραματικά. Πέραν όλων αυτών, ακούγεται ότι οι ιθύνοντες της χώρας διαβουλεύονται για τη διεύρυνση της φορολογίας στη «βάση», στα κατώτερα λαϊκά στρώματα και όχι στην «οροφή» στις ανώτερες εισοδηματικά κατηγορίες.
Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε τη μάχη για την αύξηση του μισθού και για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, προβλέποντας, όμως, ότι δεν θα αλλάξουν οι κυβερνητικές πολιτικές.
3) Ποιες οι συνέπειες του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας και γενικότερα των διαχρονικών κυβερνητικών πολιτικών ως προς τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, το εργατικό εισόδημα, την ανεργία, την φτώχεια και πως θα αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις του μέλλοντος;
Στη Τουρκία τα τρία τέταρτα του εργαζόμενου πληθυσμού ζει από το εισόδημα του. Βιώνουμε τις σοβαρές επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών που καθιστούν τη χώρα τη μεγαλύτερη αποθήκη φτηνού εργατικού δυναμικού.
Οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν σε δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες, αποτελεί τον πιο σημαντικό πυλώνα αυτών των πολιτικών. Η χώρα μου είναι μια από τις 10 χώρες με τις χειρότερες επιδόσεις στον κόσμο, όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Δικαιωμάτων της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (ITUC). Σήμερα, τουλάχιστον 14 εκ. εργαζόμενοι, εναλλακτικά το 90% των εγγεγραμμένων εργαζόμενων, δεν έχουν καμία προστασία που να απορρέει από την ένταξη τους σε Συνδικάτα. Ταυτόχρονα το 92% των απασχολούμενων, ο αριθμός τους ξεπερνά τα 15 εκ., δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα και ειδικότερα εκείνο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Σε αυτήν τη χώρα η νοοτροπία απαγόρευσης απεργιακών κινητοποιήσεων, τελικά, αποκτά επιπρόσθετη αξία. Κάτω από αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, η μοναδική επιλογή της εργατικής τάξης είναι να εντείνει τον αγώνα και την οργάνωση της.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή για τη λήψη αποφάσεων όχι μόνο στην Τουρκία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η τάξη πραγμάτων εντός της οποίας οι διακρίσεις συνεχώς αυξάνονται, πλέον, έχει καταρρεύσει, ενώ ταυτόχρονα βιώνουμε τις καταστροφικές επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή, την κρίση στα υδάτινα αποθέματα, την διατροφική κρίση και την ενεργειακή κρίση, την ιδιωτικοποίηση των δομών υγείας, της εκπαίδευσης και της κοινωνικής ασφάλισης και τέλος την ανεξέλεγκτη αύξηση της ανεργίας. Είναι προφανές ότι το υφιστάμενο παραγωγικό μοντέλο που αγνοεί τον πλανήτη, το οικοσύστημα, τη φύση και το περιβάλλον αλλά θέτει ως πρωταρχική προτεραιότητα τους κανόνες της αγοράς, έχει καταρρεύσει πλανητικά. Πλέον γίνεται αντιληπτό σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικότερα στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα, ότι απαιτείται η σύναψη ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου». Και εμείς θα πρέπει, βέβαια, να ανάγουμε τις προοπτικές του αγώνα μας σε μια ευρύτερη κλίμακα.
Υπό αυτό το πρίσμα, ενόψει του καταστροφικού σεναρίου της απόλυτης επικράτησης του κεφαλαίου, προστατεύοντας τα δάση, τη φύση, το κλίμα και αποτρέποντας τη θέρμανση του πλανήτη προασπίζουμε την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Και μια τέτοια πολιτική θα πρέπει να αποτελεί το στρατηγικό μας στόχο, ενώ, ταυτόχρονα, τίθενται επιτακτικά στο επίκεντρο ζητήματα όπως οι μεταβαλλόμενες εργασιακές σχέσεις και η ψηφιοποίηση της οικονομίας. Τόσο τα Σωματεία μας όσο και η Συνομοσπονδία αναζητούμε νέα εργαλεία και μεθόδους αντιμετώπισης των νέων προκλήσεων, διοργανώνοντας συναντήσεις με επιστημονικούς φορείς και σεμινάρια σε χώρους εργασίας.
4) Ποιοι είναι οι στόχοι σας για την προάσπιση ευάλωτων ομάδων, ειδικότερα των γυναικών, όταν απειλείται η ζωή τους στους χώρους εργασίας;
To γυναικείο κίνημα στην Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε μια κρίσιμη, ιστορική καμπή και εμείς σε αυτόν τον αγώνα διαδραματίζουμε σημαντικό ρόλο. Η τουρκική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της με μεταμεσονύχτιο προεδρικό διάταγμα αποχώρησε από τη Σύμβαση της Ινσταμπούλ, ενώ συνεχίζεται η έκδοση δικαστικών αποφάσεων που αντανακλούν το κυρίαρχο ρεύμα της πατριαρχίας. Είναι προφανές ότι δεν εφαρμόζεται το σύνολο των διατάξεων του Νόμου 6284 που τέθηκε σε ισχύ για να προστατέψει τις γυναίκες από την άσκηση βίας και ενώ υπήρξαν αντίθετες προεκλογικές υποσχέσεις, συνεχώς γίνονται προσπάθειες κατάργησης του.
Δύο χρόνια αφού τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση C190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας(ILO), δεν έχει επικυρωθεί. Σε αυτές τις μεγάλες μάχες, εμείς ως DISK αγωνιζόμαστε συλλογικά για την επικύρωση της Σύμβασης, που αποσκοπεί να απελευθερώσει τους χώρους εργασίας από την άσκηση βίας και από πρακτικές παρενόχλησης.
Η Επιτροπή γυναικών της DISK ξεκίνησε πρώτη τις κινητοποιήσεις για την επικύρωση της Σύμβασης C190 από την κυβέρνηση, αμέσως μόλις τέθηκε σε ισχύ. Ο αγώνας μας ξεκίνησε από τον Νοέμβριο του 2021 στους χώρους εργασίας από πόλη σε πόλη και πέρυσι τον Νοέμβρη επεκτάθηκε με διαβουλεύσεις και συναντήσεις με πολιτικά κόμματα και τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι γυναίκες-μέλη της Συνομοσπονδίας μας, με διακριτικό τις ροζ κονκάρδες στο πέτο τους, διαδραμάτισαν πολύ σημαντικό ρόλο στη διατύπωση των αιτημάτων τους στους χώρους εργασίας και στα εργοστάσια.
H ημερίδα εργασίας με τίτλο «Πρακτικές Συνδικάτων με βάση τις πρόνοιες της Σύμβασης C190» που διοργανώθηκε από την ILO στις 27/9/2022, αποσκοπούσε στην εξάλειψη φαινομένων άσκησης βίας στην επαγγελματική ζωή. Με βάση τα συμπεράσματα της ημερίδας που έλαβε χώρα στις 15/11/2022 η DISK δημοσίευσε το έγγραφο « Αποτροπή Βίας και Παρενόχλησης στην Εργασία». Η Συνομοσπονδία δεσμεύεται από αυτό το κείμενο που εκφράζει την πολιτική της για την αποτροπή βίαιων συμπεριφορών στην εργασία, όπου συμπεριλαμβάνεται και η έμφυλη βία.
Εμείς ζητούμε από τις συνδικαλίστριες της DISK να αναλάβουν έναν πιο ενεργό ρόλο στα Σωματεία τους. Στη 16η Γενική Συνέλευση που έγινε στις 14-16 Φεβρουαρίου του 2020, υπήρξε τροποποίηση των άρθρων που διέπουν τη λειτουργία της Συνομοσπονδίας, προσδίδοντας μεγαλύτερη αυτονόμηση στις γυναίκες-μέλη της στη διαχείριση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, συγκροτήθηκε η επιτροπή γυναικών, μέλη της Συνομοσπονδίας και εκπρόσωποι Σωματείων, όπου οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν σε περιφερειακό επίπεδο, θα μεταφέρονται στα κεντρικά όργανα της Συνομοσπονδίας για τη λήψη αποφάσεων που ιστορικά συνιστά ένα ζωτικής σημασίας μετασχηματισμό στο εύρος δράσεων της DISK. Στόχος μας είναι να ενθαρρύνουμε την ενεργό συμμετοχή των γυναικών στο συνδικαλιστικό αγώνα και την επόμενη περίοδο θα δώσουμε περισσότερη ώθηση στα Τμήματα Νέων Εργαζόμενων και Προσφύγων.
Σημειώσεις
1) Η Δρ. Αρζού Σερκέζογλου είναι η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε στις κορυφαίες διοικητικές θέσεις της DISK, αρχικά ως Γενική Γραμματέας και στη συνέχεια ως Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας. Είναι γιατρός παθολόγος. Από τα φοιτητικά της χρόνια συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση και συγκρότηση της Ομοσπονδίας Φοιτητικών Συλλόγων στο Πανεπιστήμιο της Ινσταμπούλ και στη συνέχεια στο Συνδικάτο των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Ως μέλος του Προοδευτικού Συνδικάτου του υγειονομικού προσωπικού, του Ντεβ-Σαγκλίκ-Ις (Dev Sağlık-İş), που ήταν μέλος της DISK, το 2007 ανέλαβε την προεδρία του συνδικαλιστικού φορέα και στη συνέχεια το 2013 και το 2018 εκλέχθηκε ως Γενική Γραμματέας της DISK.
Για τη συνδικαλιστική της δράση έχει υποστεί διώξεις, συλλήψεις και έχει δικαστεί. Θεωρείται μια πολύ θαρραλέα ακτιβίστρια. Με την αγωνιστικότητα της διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη φυσιογνωμία της DISK.
2) Στην Τουρκία υπάρχουν τέσσερις συνολικά συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες εθνικής εμβέλειας: στον ιδιωτικό τομέα οι Τουρκ-Ις(Turk-İs-Türkiye Isci Sendikalari Konfederasyonu), Χακ-Ις (Hak-İs- Türkiye Hak Isçi Sendikalari Konfederasyounu),) η DISK(DISK-Türkiye Devrimci Isci Senikalari Konfederasyonu) και στον δημόσιο τομέα η Κεσκ (Kesk-Kamu Emekçileri Sendikalari Konfederasyonu). Και τα τέσσερα πανεθνικά συνδικαλιστικά κέντρα υπάγονται στη Διεθνή Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία (ΙTUC-International Trade Union Confederation) και στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ETUC- European Trade Union Confederation).
Η Τουρκ-Ις, Συνομοσπονδία Τουρκικών Συνδικάτων, είναι η πρώτη συνομοσπονδία που ιδρύθηκε το 1952 κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και εξέφραζε κυρίως τις κυβερνητικές θέσεις ,τα συμφέροντα των εργοδοτών και εν γένει της καπιταλιστικής τάξης. Είναι ο μοναδικός συνδικαλιστικός οργανισμός που επιβίωσε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980.
H Χακ-Ις, Συνομοσπονδία Τουρκικών Πραγματικών Συνδικάτων, ιδρύθηκε το 1976. Ιδεολογικά πρόσκειται στο ισλαμικό κόμμα Εθνικής Σωτηρίας.
H Κεσκ, Συνομοσπονδία Τουρκικών Συνδικάτων Δημοσίων Υπαλλήλων, ιδρύθηκε το 1995 μετά από συνταγματική μεταρρύθμιση που προέβλεπε τη δυνατότητα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και στο Δημόσιο, συγκεκριμένα έντεκα σωματείων δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς, όμως, να έχουν το δικαίωμα να προβούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και να συμμετέχουν ως συνδικαλιστικός φορέας στις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του μισθού.
Η DISK, Συνομοσπονδία Προοδευτικών Τουρκικών Συνδικάτων, απορρέει από τη διάσπαση που προήλθε στην Τουρκ-Ις, η οποία λειτουργούσε ως «βαλβίδα ασφαλείας», καταπνίγοντας τους εργατικούς αγώνες, συντασσόμενη με τους εργοδότες, φτάνοντας στο σημείο να αποκαλεί τους απεργούς «προβοκάτορες κομμουνιστές». Η Συνομοσπονδία της Τουρκ-Ις το 1965 κήρυξε παράνομη την απεργία των Μεταλλωρύχων στο Κοζλού και το 1966 στην απεργία στο εργοστάσιο υαλοποιίας Πασαμπάντσε, συντάχτηκε με την εργοδοσία. Σωματεία της που στήριξαν τους απεργούς, αποβλήθηκαν. Ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας (ΤΙΡ) από 12 πρόεδρους προοδευτικών συνδικάτων και λίγο αργότερα ο Κεμάλ Τουρκλέρ ο επικεφαλής του Μάιντεν-Ις (Maden-Iş) και οι ηγέτες των Συνδικάτων Μπέιν-Ις (Bain-Iş), Λαστίκ-Ις(Lastik-Iş), Μπανκ-Ις(Bank-Iş), Γιαπί-Ις(Yapi-Iş) συγκρότησαν την ΝΤΙΣΚ.
Η DISK προσδίδει πολιτικά χαρακτηριστικά στους εργατικούς αγώνες. Μάχεται όχι μόνο για τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας και άλλα εργασιακά δικαιώματα αλλά επίσης για την προάσπιση της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και την κοινωνική αλλαγή. Αγωνίζεται για ένα δίκαιο, ανθρώπινο κόσμο όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η ηγεσία της προχώρησε στη συγκρότηση εκπαιδευτικών κέντρων γιατί θεωρούσε ότι η ανάδυση της ταξικής συνείδησης προϋποθέτει και την εκπαίδευση της εργατικής τάξης.
Τόσο ο πολιτικός φορέα ς(ΤΙΡ) όσο και ο συνδικαλιστικός φορέας(DISK) αποτελούσαν ένα πανίσχυρο προπύργιο των Σοσιαλιστών, των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, της τουρκικής διανόησης και του φοιτητικού κινήματος. Η DISK αντιστάθηκε σθεναρά στην ίδρυση δικαστηρίων κρατικής ασφάλειας και στην «απονομή» δικαιοσύνης που θα αποδιδόταν στους ηγέτες της. Και έγινε στόχος των αφεντικών και της Tουρκ-Ις. Το νέο στρατιωτικό πραξικόπημα στις 12/9/1980 συνέτριψε τη μάχιμη εργατική τάξη. Με στρατιωτικό δικαστήριο το 1981 δικάστηκαν 1477 ηγετικά στελέχη της, ενώ πολλά μέλη της έχασαν τη ζωή τους κάτω από τις ματωμένες ερπύστριες των τανκς και στα κελιά των φυλακών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Η DISK έκλεισε για 12 χρόνια έως το 1992.
3) Ο Κεμάλ Τουρκλέρ ο ιδρυτής της ΝΤΙΣΚ σφράγισε ανεξίτηλα τη φυσιογνωμία του εργατικού κινήματος στην Τουρκία. H συμβολή του ήταν καταλυτική στο να καταστεί η DISK ο φορέας της πραγματικής ταξικής πάλης ενάντια στους Τούρκους καπιταλιστές . Με την εμβληματική του προσωπικότητα συνέβαλε στο να κατέβει η απέραντη λαοθάλασσα της εργατικής τάξης σε μεγαλειώδεις απεργίες το 1976 και το 1977 την Πρωτομαγιά, για πρώτη φορά, μετά από 50 χρόνια.
Από τα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή του: «Σήμερα είναι η 1η Μαΐου. Είναι η μέρα της ενότητας, του αγώνα και της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκ μέρους της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Συνδικάτων ολόψυχα και γεμάτος ενθουσιασμό απευθύνω τον χαιρετισμό μου σε όλους εσάς.
Σήμερα εκατοντάδες εκατομμύρια καταπιεσμένοι συνάνθρωποι μας ενάντια στα φασιστικά, ρατσιστικά καθεστώτα ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και χωρίς πόλεμους…».
Η εργατική τάξη στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήταν πλέον ανίκητη.
Τρόμαξαν οι ανθρωποφύλακες.
Στις 22 Ιουλίου του 1980, λίγες εβδομάδες πριν το στρατιωτικό πραξικόπημα, ο Κεμάλ Τουρκλέρ δολοφονήθηκε σε ενέδρα.
Η Σεμπαχάτ Τουρκλέρ, η σύζυγος του, είπε μπροστά από τη σορό του όπου παρήλαυναν χιλιάδες εργάτες, ζητώντας την απονομή δικαιοσύνης: «Δεν είσαι νεκρός Κεμάλ. Είσαι μέσα στην ψυχή της εργατικής τάξης. Θα ακολουθήσουμε το δικό σου δρόμο..».
Η DISK υπόσχεται: «Ο καπιταλισμός και οι σκοπευτές του θα λογοδοτήσουν. Η εργατική τάξη δεν θα ξεχάσει ούτε τον Κεμάλ Τουρκλέρ ούτε τους αγώνες του παρελθόντος. Δεν υπάρχει σωτηρία για κάποιους, ή όλοι μαζί ή κανένας από εμάς.».
«Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος…» ίσως κάποτε αλλάξει γιατί οι αγώνες του Κεμάλ Τουρκλέρ, του Ναζίμ Χικμέτ για τα δίκια των εργατών, για τη δημοκρατία και την ειρήνη γκρεμίζουν τα ανθρωποκτόνα σιδερόφρακτα συρματοπλέγματα των εθνών και μετουσιώνονται στο αυγινό φως προσμονής ενός άλλου πιο δίκαιου, ειρηνικού κόσμου, χωρίς πείνα, εκμετάλλευση, πόλεμους και ανθρωποφύλακες.
