Είθισται μετά από μια πρόταση μομφής η κυβέρνηση να νιώθει ανακουφισμένη, αν επιβεβαιώθηκε η στήριξη των βουλευτών της. Και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να γυρίσει μπούμερανγκ στην αντιπολίτευση. Μπορεί όμως να υποστηρίξει κανείς πειστικά ότι συνέβη κάτι τέτοιο μετά την πρόταση μομφής για τα Τέμπη;
Μόνο ο κ. Βορίδης, εξαιτίας του θεσμικού του ρόλου - αλλά ακόμα και αυτός αναγκάστηκε να προσμετρήσει στους κυβερνητικούς βουλευτές τον ανεξάρτητο και με χρυσαυγίτικες καταβολές Κατσιβαρδά για να παρουσιάσει την κυβέρνηση αλώβητη.
Αναγκαστική η πρόσθεση για τον κ. Βορίδη, για να καλύψει την αναγκαστική αφαίρεση δύο στενών συνεργατών του πρωθυπουργού (ο Παπασταύρου με προσωπικές και οικονομικές σχέσεις με τη σύζυγό του).
«Δύσκολη απόφαση», παραδέχτηκε ο υπουργός Επικρατείας, αλλά αποδεικνύει ότι δεν γνώριζε ο πρωθυπουργός για την επίσκεψη. Τι περίεργο, όλα τελευταίος να τα μαθαίνει ο Μητσοτάκης... Ούτε τι έκανε ο Δημητριάδης γνώριζε, ούτε τα γλέντια Παπασταύρου - Μπρατάκου με τον «μεγαλοεπιχειρηματία» πάνω που αποφάσισε εκείνος «να συγκρουστεί».
Η κυβέρνηση βγήκε τραυματισμένη πολυεπίπεδα.
Πρώτον, δεν είχε το θάρρος να απαντήσει στα ερωτήματα της κοινωνίας, όπως γιατί έγινε το μοντάζ, γιατί το «μπάζωμα», γιατί αποκλείστηκαν μάρτυρες από την Εξεταστική.
Δεύτερον, συνέχισε τη συγκάλυψη αναβαθμίζοντάς την με δυσφημιστική επίθεση στους πολιτικούς της αντιπάλους, κατηγορώντας τους για διαπλοκή (με φίλους δικούς της)!
Τρίτον, στην προσπάθειά τους να αφήσουν τον Καραμανλή στο απυρόβλητο, άφησαν ελεύθερο τον απύθμενο αμοραλισμό τους στοχοποιώντας ακόμα και τους συγγενείς των θυμάτων. Αποκορύφωμα, οι βολές, ακόμα και την επόμενη μέρα, από τον Κ. Καραμανλή (ΣΚΑΪ), που φωτογράφισε τη Μαρία Καρυστιανού, ότι αποζητά προβολή με προφανή στόχο να σπείρει τη διχόνοια στον αγώνα για δικαίωση.
Τέταρτον, η αξιοπιστία του πρωθυπουργού κουρελιάστηκε στη Βουλή από τους θεατρινισμούς «σας κοιτάω στα μάτια» αντί επιχειρημάτων.
Πέμπτον, επί τριημέρου παρακολουθήσαμε την κυβέρνηση να αμύνεται για να μην αντιμετωπίσει ποτέ ένας Καραμανλής τη Δικαιοσύνη. Όμως αυτός ο προστατευτικός κλοιός δημιουργεί ασφυξία στην ίδια την κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης διασώζει τον Καραμανλή για να μη διαρραγεί η ενότητα της Ν.Δ. ενόψει εκλογών, τότε εθνικών, τώρα ευρωεκλογών, αλλά ποντάροντας και σε επανεκλογή του. Αγκιστρώνεται από τον Καραμανλή γιατί ο Σαμαράς κάνει νερά.
Εκτον, οι δεξιοί λιγοστεύουν στο Μαξίμου και οι σημιτικοί εκσυγχρονιστές (με αγαστή συνεργασία με τους ακροδεξιούς) επελαύνουν... Οι γκρίνιες αυξάνονται και δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι το κενό της Ν.Δ. προς τα δεξιά θα είναι πολύ δύσκολο να απορροφηθεί. Το σφιχταγκάλιασμα με τον Καραμανλή μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο…
